كنترل پرندگان وحشي در مزارع طيور

(wild birds control in poultry Farms)                                                

                                              چاپ شده در بولتن آرين

مأخذ: اينترنت دانشگاه اكلاهما

نويسنده: Joec Berry

پرندگان وحشي مشكل عمده‌اي براي مزارع طيور به شمار مي‌روند. نه تنها لانه و مدفوع آنها مشكل‌زا مي‌باشد بلكه مي‌توانند مقدار زيادي از دان و غذاي موجود را مصرف كرده و از طريق آلوده كردن دان مي‌توانند بسياري از بيماريها و انگل‌ها را منتقل كنند. مشكل ديگر در مورد پرندگان وحشي اين است كه آن‌ها به سيستم عايق‌بندي و غيرقابل نفوذ بودن سالن‌ها آسيب جدي وارد مي‌كنند. مشكل‌زاترين پرندگان وحشي در فارم‌هاي طيور گنجشگ‌ها و سارها مي‌باشند.

در صورت وجود چنين مشكلي در مزارع طيور موارد ذيل را جهت حل اين مشكل بايد در نظر گرفت.

اولين مسئله، محدود كردن حضور پرندگان وحشي در بيرون از سالن‌هاي مرغداري است و اولين قدم، از بين بردن موقعيت‌هايي است كه پرندگان را به تجمع در مجاورت سالن‌هاي مرغداري تشويق مي‌كند. يك راه، پرهيز از داشتن درخت در محوطه مرغداري است. بخصوص درختان ميوه كه بخاطر ميوه‌شان و درختان با شاخ و برگ زياد بخاطر استتاري كه بوجود مي‌آورند، پرندگان را بطرف خودشان جذب مي‌كنند.

فاكتور ديگر پوشش زياد گياهي زمين اطراف سالن‌هاي مرغداري است كه بخاطر دانه‌هاي گياهي و حشراتي كه دارند مي‌توانند پرندگان وحشي را بطرف خودشان جذب كنند. زه‌كشي ضعيف محوطه كه منجر به ايستايي آب در محوطه مي‌شود مورد ديگري است كه موجب جلب توجه پرندگان وحشي مي‌شود. بعلاوه اينها، پوشش گياهي زياد يا ماندن و تجمع آب در محوطه مي‌تواند باعث افزايش جونده‌ها شود كه اين مسئله خود، مشكلات عديده ديگري را نيز بدنبال دارد.

مسئله مهم ديگر در كنترل پرندگان وحشي، محدود كردن هر روزنه يا شكاف طبيعي است كه در بخش بيروني سالن‌ها قرار دارد و ممكن است بعنوان محلي جهت لانه‌گذاري مورد استفاده قرار گيرد، اين مسئله بايد در مورد سالن‌هاي موجود مورد بازرسي قرار گرفته و جهت سالن‌هاي جديد الاحداث مد نظر قرار گيرد. مواردي نظير فضاي زير سقف‌هاي فلزي، فضاي بين سقف و اتصال آن با ديوار ممكن است نياز به تغييراتي داشته باشد تا پرندگان را از لانه‌گذاري منصرف كند.

هيچ دان ريخته شده در بيرون سالن‌ها نبايد وجود داشته باشد تا بدين ترتيب پرندگان وحشي تشويق به ماندن در منطقه نشوند. رعايت اين مسئله مستلزم اين است كه دوروبر محفظه‌هاي غذايي بعد از پركردن آنها، بدقت تميز شوند.

قدم بعدي در كنترل پرندگان وحشي تعيين نقاطي است كه پرندگان وارد سالن مي‌شوند و سپس در صورت امكان ممانعت از اين ورود مي‌باشد.

پرندگان وحشي ممكن است در هر لحظه كه در سالن باز بماند، وارد شوند وز مان تميز كردن سالن‌ها ممكن است يك محدوده زماني مشكل‌زا در اين رابطه باشد.

وقتي كه كار آماده سازي سالن‌ها جهت جوجه‌ريزي بعدي تمام شد، قبل از مراحل ضد عفوني سالن، در صورت وجود پرنده در سالن بايد اقدام به خارج كردن آنها نمود كه چندين نفر مي‌توانند روز هنگام با ايجاد سروصدا و هدايت پرنده‌ها بطرف يك درب خروجي اين كار را انجام دهند يا شب هنگام بوسيله تور اقدام به گرفتن پرنده‌ها كنند. پرندگان ممكن است از طريق سوراخ‌هايي كه جوندگان در ديوار سالن ايجاد مي‌كنند وارد شوند. هر زمان كه پرندگان داخل سالن ديده شوند، تلاش جهت خروج آنها، شناسايي راه ورودشان و بستن اين راهها بايد انجام شود.

در وضعيت‌هايي كه جلوگيري از ورود پرنده به سالن‌ها غير عملي است، انجام كارهايي كه پرنده‌ها را از ماندن داخل سالن و محوطه مرغداري منصرف بكند ضرورت دارد. يك امر مهم در اين برنامه خراب كردن لانه‌ها و شكستن تخم‌هاي آن، حداقل هفته‌اي يكبار و بطور مستمر مي‌باشد تا از ازدياد نسل آنها جلوگيري شود. از طرف ديگر اين آشنايي بصورت مجموعه‌اي ناخواسته نظم مجموعه را بهم ريخته و نيز در صورتي كه در كنار كابل‌ها و تجهيزات برقي باشند مي‌توانند آتش‌سوزي را افزايش دهند.

ديگر روش‌هاي جلوگيري از ورود پرندگان، استفاده از فلاش‌هاي نوري يا چراغ‌هاي گردان در نقاط ورودي مي‌باشد، در زمان‌هايي كه لازم است در سالن باز بماند استفاده از منابع نوري سيگنالي ممكن است مانع از ورود پرندگان شود. راههاي ديگر، استفاده از مدل‌هاي كاغذي يا پلاستيكي پرندگان صياد جوندگان (نظير جغد و باز) مي‌باشد. از آنجايي كه جغد و باز هر دو شكارگرهاي طبيعي اين ميهمانان ناخواسته مي‌باشند، پرندگان ممكن است منطقه را ترك كنند. آويزان كردن مدل‌هاي «مار» پلاستيكي يا كاغذي در محل استراحت و تجمع پرندگان وحشي مي‌تواند آنها را از ماندن در محوطه مرغداري منصرف كند.

اگر روش‌هاي محافظتي فوق در برابر پرندگان مؤثر نباشد. ممكن است نياز به تله‌گذاري پرندگان وحشي داشته باشيم. بيشترين تله‌هاي استفاده شده جهت پرندگان وحشي تله‌هاي شكل قيفي مي‌باشند و تله هاي متعدد ديگري نيز جهت بدام انداختن پرندگان وجود دارد، تله استراليايي نمونه‌اي از اين تله‌ها مي‌باشد و جهت گرفتن گنچشك و سار بسيار مؤثر است.

بخش فوقاني آن V شكل است كه سوراخ‌هاي كوچكي در قعر بخش V وجود دارد، توسط طعمه پرنده‌ها بطرف داخل هدايت شده و بعد از ورود به تله عوض خروج از راه ورودي از بخش كناره‌هاي كور تله بالا رفته و سعي به بيرون آمدن مي‌كنند، گذاشتن پرنده در داخل تله همراه با دان كافي به عنوان طعمه،مي تواند در كشاندن پرنده‌ها بداخل تله مؤثر باشد.

روش ديگر كنترلي پرندگان وحشي مي‌تواند استفاده از غلات مسموم باشد كه البته بخاطر خطر اين روش براي طيور مزرعه، دقت كافي در انجام اين روش بايد بعمل آيد.

همچنين مواد شيميايي (نظير Avitol) وجود دارند كه براي پرندگان، در صورت تماس با آن سمي مي‌باشند و اين مواد مي‌توانند در محل استراحت و تجمع پرندگان وحشي قرار داده شوند. مزيت استفاده از اين مواد اين است كه در پرندگان رفتار تحريكي ايجاد مي‌كنند كه باعث مي‌شود پرندگان ديگر منطقه را ترك كنند. در مورد استفاده از مواد شيميايي محدوديت‌هايي وجود دارد كه بايد آنها در نظر گرفته شوند. استفاده از هر نوع سمي بايد بعنوان راه حل نهايي منظور شود. برچسب سمم بايد بدقت مطالعه و رعايت شود و اين احتياط‌ها جهت سلامتي افرادي كه در منطقه مورد نظر كار مي‌كنند، ديگر حيوانات و پرندگان منطقه و طيور مزرعه بسيار اهميت دارد.

خلاصه اينكه پرندگان وحشي مي‌توانند موجب وارد آمدن صدمات قابل توجهي به سالن‌ها شده يا موجب بروز بيماري در طيور مزرعه شوند. مراحلي كه بايد جهت حداقل نگهداشتن اين مشكل انجام گيرد بدين صورت است كه ابتدا پرندگان وحشي، منصرف به ماندن در اطراف مزارع و سالن‌هاي مرغداري شوند، دوم خراب كردن آشيانه‌هاي پرندگان. سوم محدود كردن وجود و تعداد پرندگاني كه بعد از اجراي مراحل بالا مانده‌اند. تداوم كار ممكن است اساسي‌ترين كليد كنترل پرندگان وحشي باشد. اگر پرندگان وحشي مشكل‌زا مي‌باشند، بايد يك برنامه كنترلي مناسب اجرا شده و تمام سعي و تلاش لازم جهت مؤثر بودن آن انجام شود.